jueves, 29 de mayo de 2008

miércoles, 28 de mayo de 2008

La France au Go-Gó: Plastic Bertrand

Este persoaxe xa nos colle polos pelos, triunfou a finais dos 70, así que forzamos un pouco e o incluímos na sesión, ademáis era belga, e non francés, aínda que toda a súa carreira a desenrolou na Francia. Pero iso que era un persoaxa tremendo, para comezar, o seu tema máis coñecido Ça plan pour moi é unha versión do Jet Boy Jet Girl de Elton Morello, un tema de un ano antes que Bertrand tan só se encargou de cambiar a letra, e triunfou... tanto que logo chegou a participar en Eurovisión representando desta vez a Luxemburgo, e logo rematou adicándose a gravar discos de música tradicional turca e ukraína... tolo perdido... ahí tedes a versión e a orixinal:

Plastic Bertrand – Ça Plan pour Moi:

Elton Motello – Jet Boy Jet Girl:

martes, 27 de mayo de 2008

La France au Go-Gó: psych-garçons du garage-beat

E aquí tedes a algúns dos mellores.
Jacques Dutronc, o máis grande de todos, lástima que da primeira época hai poucos videos para escoller, e nótase moito que nas actuacións na tv rebaixaba moito os seus temas.
Ronnie Bird facendo unha tremenda versión do "I Can only give you Everything" dos Them! (na 1ª época con Van Morrison) que aquí titula "Chante (I only can give)" por suposto en francés. Logo un pouco de surf con Les Fantômes, e un pouco máis de beat con Les Misérables...

Jacques Dutronc – et Moi (live):

Ronnie Bird (Chante):

Les Fantômes 1961:

Les Misérables – Vivre avec toi:


La France au Go-Gó: Femmes de Paris

A entrada xa vai co mesmo título que os famosos recopilatorios:
De primeiro a máis grandes de todas Jacqueline Taïeb (ainda ca esta era orixinaria de Túnez) da que non atopei vídeos dos 60 que non foses baladas ñoñas, pero por sorte aquí está cos Hushpuppies no 2006 facendo unha versión do seu tema máis coñecido. Logo Sylvie Vartan facendo unha das moitas versións (que é o que se adicaba a facer) e logo en menage-a-trois con Petula Clark e Françoise Hardy (unha auténtica pena que destas hai poucos videos da época con temas dos bós...)

Jacqueline Taïeb + Hushpuppies (7 heures du matin - live):

Sylvie Vartan – Le Locomotion (1962):

Sylvie Vartan Francoise Hardy Petula Clark - 60s Medley:

Venres 30 dMaio. La France au Go-Gó!

I esta semana, aproveitando a entrada de Pierre Henry do domingo, comezamos un pequeno repaso polo que nos gusta de Francia nos 60 e nos 70: garage, beat, psycho algún toque de chançon e sobre todo moito ye-yé, que os gabachos o fixeron mellor que en ningún outro sitio.
Do xenial e máis grande Jacques Dutronc, a quen tan mal lle sentou o paso do tempo, do incombustible Johnny Halliday, o surf desquiciado dos Fantômes, o garage de Ronnie Bird, Les Chats Sauvages, Les Miserables, Thierry Vincent ou Les Terribles, o ye-yé máis divertido das damiselas parisinas coma Jacqueline Taïeb, Sylvie Vartan, Les Parisiennes, Charlotte Leslie... ou as ñoñas pero máis femosas ca o resto Brigitte Bardot e a insuperable Françoise Hardy...
LA FRANCE AU GO-GÓ
VENRES 30 dMAIO
La France au Go-Gó
c. Munstapha

lunes, 26 de mayo de 2008

Concertos pasados por auga

Ahí van imaxes de dous concertos pasados por auga...
o primeiro é un dos vídeos que kurco fixo no Festival do Norte o pasado 17 de maio, tremendo documento da piscina central do recinto, mentres ó fondo tocan Sons and Daughters.
O segundo é un documento do salvaxismo andaluz, que o pasado 9 de maio en Granada algúns asistentes ó espectáculo de Roger Waters masacraron ó porco voador que sempre sobrevoa os seus concertos, para logo convertilo en chuvasqueiro... unha pena:

Kurco – Sons and Daughters no Festival do Norte:

Roger Waters – Granada 9-5-2008:


domingo, 25 de mayo de 2008

Pierre Henry e Pierre Schaeffer en Libro de Notas. "De Ventrílocuos Impostores"


Onte, como cada día 24 de tódo-los meses, nova entrega da columna “De Ventrílocuos Impostores” en Libro de Notas. Desta vez facendo xustiza a un deses grandes pioneiros da música contemporánea, Pierre Henry e o seu inseparable Pierre Schaeffer, ou o que é o mesmo, falaremos de Música Concreta e Música electro acústica. Dous xenios imprescindibles para comprender a música tal e coma hoxe a coñecemos:

De los dos Pierres: Schaeffer e Henry:

“... dejando de lado las dos principales efemérides obituarias de este mes, Bob Marley e Ian Curtis (de los que mucho se ha vuelto a escribir), toca hacer justicia con alguna de esas figuras imprescindibles en el desarrollo de la música moderna y de los sonidos actuales: Pierre Henry y Pierre Schaeffer, dos genios franceses padres de la ‘música concreta’ y la ‘música electroacústica’ precedentes directos de la música electrónica, de las mezclas, de las bandas sonoras y de los actuales métodos de grabación.

Por la esencia de esta columna deberíamos centrar nuestra atención en Pierre Henry, por su acercamiento a la música pop y su más inmediata repercusión en la creación popular, pero su figura no puede comprenderse sin Pierre Schaeffer, que en cierto modo fue su mentor y uno de sus más estrechos colaboradores...”

Ver artigo completo:
http://librodenotas.com/deventrilocuosimpostores/13829/de-los-dos-pierres-schaffer-y-henry

e non olvides consultar a diario LdN:
http://www.librodenotas.com/

Pierre Henry – Psyché Rock (1967):

Pierre Henry en La Défense (Paris, 2007):

Pierre Schaeffer – Etude aus chemins de fer (1948)

Huit Etudes Schaefferiennes:

“De Ventílocuos Impostores” en LdN:

http://www.librodenotas.com/deventrilocuosimpostores/

jueves, 22 de mayo de 2008

Sab 24. RifRockerZ.DjSet: Peter Griffin vs Homer Simpson.


SÁBADO 24 dMAIO
RIF-ROCK PRESENTA
RIFROCKERZ.DjSet
na sesión máis friki do mundo!!!
FAMILY GUY vs THE SIMPSONS
KURCO SOUNDSYSTEM
VS
MUNSTAPHA

miércoles, 21 de mayo de 2008

Family Guy - Padre de Familia

Bueno como no Youtube parece que se adican a cancelar tódo-los videos que teñen contidos completos da serie, non hai forma de atopa-los mellores momentos, nin cando saen os Kiss, nin Alice Cooper, nen Ozzy nen nada diso... pois aquí vos deixo dúas recopilacións dos mellores momentos da serie e un resumo do capitulo especial 'Blue Harvest' sobre o Episodio IV de Star Wars, por se aínda non o tedes...
Ademáis na primeira das recopilacións aínda saen peter e pandilla disfrazados de Devo, de Slade, de Thin Lizzy, e o auténtico Gene Simmons dos Kiss, e ata saen os goonies, pa'morrer...

The Simpsons - Ramones Hey Ho, Let's Go!

RAMONES – Sheena is a Puk-Rocker:

RAMONES – Happy Birthday Burnsie!:

The Simpsons - Tributo ós Sex Pistols e Nirvana. Sadgasm & Billy Pistols e a Historia de Syd e Nancy.

Dous capítulos tremendos...

Homer inventa el Grunge (Sadgasm):

Sex Pistols : billy Pistols y la historia de Syd + Nancy:

lunes, 19 de mayo de 2008

The Homens - video clip de "Calamar"



Videoclip realizado por Roi Fernández e Isaac Cordal (Fundación Intemperie).
"Calamar" forma parte do álbum TRES (falcatruada '07)

+info en:

http://www.thehomens.com/

18 de maio. 28 anos sen Ian Curtis

Un domingo coma onte, pero en 1980, tamén en domingo Ian Curtis deu renda solta á estupidez máis grande que fixo na súa vida. Dende a nosa posición egoista quedamos sen saber que tería sido de Joy Division cos anos, pero tamén podemos seguir a desfrutar dunha banda incorrupta, breve, intensa, abrasiva e claustrofóbica, e así cando Ian Curtis puxo fin á sua vida un domingo coma onte hai 28 anos, asegurouse de que o seu legado e a súa fugaz carreira perdurase por sempre.

Como cada ano lembramos a Ian Curtis, sempre cunha sesión especial, e este ano no blog.
Aqui tedes unha selección de videos en directo, e o video-clip de Atmosphere.
Logo un dos artigos adicados ó 25 aniversario da morte de Ian Curtis naquel incunable que foi o Despregable nº2, alá polo 2005 (incunable de culto non sei de qué, pero de algo serve).

IAN CURTIS
(1956-18 dMaio 1980. Manchester)

(Live 9-15-1979) Transmission & She's Lost Control:

Love will Tear us apart:

Joy Division – Atmosphere (clip):

Shadowplay:

Ice Age:


Un dos artigos publicados no Fanzine Despregable nº2 (maio-xuño2005):

5 lustros sen Joy Division
...e a alongada sombra
de Ian Curtis

Por MFGhe2005

Conta a lenda que a mañá do domingo 18 de maio de 1980, Ian Curtis tivo a brillante idea de ver a película Stroszcek de Werner Herzog, e logo, mentres escoitaba The Idiot de Iggy Pop, escribiulle unha nota de despedida á súa muller, e aforcouse na cociña da súa casa en Manchester. Rematou con el a vida dunha das bandas máis creativas e influíntes de tódolos tempos. 25 anos despois, a súa lenda segue a crecer. Aquí tedes o relato da viaxe máis atrevida, curta e escura que ningunha outra banda se atreveu a facer xamais a través dos rincóns máis descoñecidos da música.

Esta terrorífica historia ten lugar en Manchester, a alternativa cultural británica fronte a cosmopolita e xigantesca capital, e tamén é a cidade que ciclicamente tende a marcar a pauta da música que logo se escoitará por todo o mundo. Dende o boom do nothern-soul, os derradeiros anos 70 esquecéranse de Manchester... unha cidade netamente industrial, esteticamente espantosa e con altísimas taxas de desemprego. Un caldo de cultivo perfecto para a revolución sonora que estaba a chegar... Primeiro foron THE BUZZCOCKS, e logo todo o demais. Eles organizaron os primeiros concertos punk na cidade, e gracias a eles a xuventude involucrouse en todo tipo de proxectos creativos (fanzines, bandas, clubs de música...). Desta xeración saíron bandas como THE FALL, A CERTAIN RATIO, e logo HAPPY MONDAYS... pero sobre todo foron os JOY DIVISION quen mellor reflexaron a lúgubre, claustrofóbica e opresora atmosfera da cidade. Logo, sen Curtis, os demais compoñentes crearon NEW ORDER, e a historia volveu a comezar... pero entorno á música de baile.

O nome da banda, o tomou Curtis da novela de Karol Cetinsky (Ka-Tzetnik 135633) sobre os campos de concentración nazis (“The House of Dolls”), na que a División da Alegría era a sección de mulleres prisioneiras encargadas de satisface-los praceres carnais dos oficiais do III Reich. O nome supuxo toda unha provocación, tendo en conta que o primeiro nome da banda fora WARSAW (demasiadas reminiscencias polacas... xa sabedes). Sen embargo as constantes provocacións non son a causa pola que os Joy División cambiaron o rumbo da historia. Facían unha música tan cerebral e racional coma experimental... ao contrario de moitas bandas da época, a intensa claustrofobia dos Joy Division non derivaba dun excesivo consumo de drogas, se non que era suficiente cos problemas psicolóxicos de Ian Curtis, derivados da epilepsia e da desestructuración mental que lle provocaba o tratamento. Outra das diferencias substanciais son, como non, as influencias que mamaron: Curtis, como a maioría dos mozos dos 70 era un gran fan de BOWIE, IGGY POP, da VELVET UNDERGROUND, etc... pero o que marcaba unha clara diferencia coas demais bandas era unha particular admiración pola escena kraut-rock e a electrónica alemana (KRAFTWERK, NEU!, CAN, FAUST). Outra das grandes diferencias: a súa total independencia (esencia fundamental de FACTORY Records). Gravaron dous LPs perfectos, cun deseño tan austero que nin sequera contiñan fotos da banda, comentarios, nin letras... toda unha homenaxe á música... pero sobre todo porque ningún dos dous albumes conten a maioría dos temas máis recoñecidos da banda, que se editaron exclusivamente como singles. Toda unha contraposición ó ideal romántico que rodea a lenda da banda: unha violenta posta en escena xunto coa escuridade dos textos, unha mestura que leva, irremediablemente, ó suicidio de Ian Curtis, e con el, a inmortalidade dunha banda, dun son particular, dun espírito irrepetible...

2 LPs: preguntas, angustia, poucas respostas e moitos, moitos singles...

UNKNOWN PLEASURES (1979, Factory Records)

Toda unha declaración xeracional de medos e frustracións. Ou como alguén dixo “...o máximo horror elevado a beleza...”. Disorder, Insight, Shadowplay... Toda a violencia do punk, letras angustiantes e unha voz profunda, xunto co son sintético da vangarda pop europea. Unha xoia producida por MARTIN HANNETT. Comezando con Disorder, non sabes moi ben que pode transmitir, se estados de ánimo depresivos ou a agradable sorpresa de estar ante un novo ritmo e un novo son que nunca antes coñeceras (..teño espírito, pero perdín o sentimento...). Continuas contradiccións. Múltiples reminiscencias literarias (The Day of the Lords), as miserias dunha xuventude sen futuro nunha noxenta cidade industrial, e a esquizofrenia, e a paranoia: She’s Lost Control, melodía hipnótica, percusión en falso, son baleiro... repetición continua (...she’s lost control again) e sobre todo esa sensación de estar ante unha obra irrepetible... Algunha vez tiveches a estraña sensación de estar escoitando o espacio baleiro? A batería en este tema pode levarte a onde ti queiras, ou mellor... a lugares que nin sabías que existisen... Imaxínaste correr e moverte sen ningún tipo de control nun espacio descoñecido? Sen saber o que hai diante de ti, nin detrás... a desesperación en estado puro... ademais, está esa voz, esa maldita voz... she’s lost control... i lost control again... ¿quen é o que perde o control agora?...
Ninguén pode transmitir esa sensación... imposible, ata que eles o fixeron.


CLOSER (1980, Factory Records)

Angustia, desesperación, suicidio… toda unha premonición gravada antes do fatal desenlace. Bipolaridade mental, paranoia. Atrocity Exhibition (“...pasen e vexan...”), Heart and Soul, Twenty Four Hours, Isolation… toda unha serie de respostas en clave para comprender o (sorprendente?) paso cara a inmortalidade definitiva. Este álbum editouse semanas despois do suicidio de Curtis, non houbo cambios, nin oportunismos, editouse tal e como estaba previsto. Concebido coma unha homenaxe a J.G.Ballard e a súa colección de relatos (editada en 1970, co mesmo título: Closer), resultou todo un exercicio estremecedor no ano 80. Cando o álbum saíu á rúa, quen cantaba era xa un poeta maldito. Unha vez morto seguía aí, gravado por sempre nun vinilo coa portada dunha lápida... non podía ser doutro xeito. CLOSER. Toda unha renovación do kraut-rock, os inventores do solwcore, e o adianto do novo orden que logo rebentaría as pistas de baile... Colony esnaquiza as ilusións de quen pretende prosperar na gran cidade industrial; A Means to an End , dende logo un tema pouco reivindicado na súa discografía... que na miña opinión é o tema clave para comprende-la evolución dende os escuros Joy división á luminosidade de New Order, mesturando nun mesmo tema aspectos rítmicos de Disorder, Digital, She’s Lost Control... rumbo ao que en 1981 rebentará o mercado mundial (Blue Monday, dos New Order segue a ser no século XXI o maxi-single máis vendido da historia da música).

Pero, vos preguntaredes... ¿Ónde están Digital, Transmisión, Dead Souls, Glass, Love Will Tear Us Apart... e outros moitos dos seus temas máis coñecidos? Respectando o legado da banda, ata anos despois, só se puideron gozar en singles: “An Ideal for a Living” EP (1978), “A Factory Sample” (ene1979), “Earcom2: Contradiction” (oct1979), “Transmission” (oct1979), “Licht Und Blindheit” (mar1980), “Komakino” Flexidisc (abr1980), e “Love Will Tear Us Apart” (abr1980), o último single que se converteu en todo un himno xeracional, e un epitafio redondo para o seu autor (e tamén é a incrustación que aparece na súa austera sepultura). Tamén se poderían incluír as moitas reedicións deste singles que seguiron a facerse ata os anos 90, incluíndo sempre algún tipo de material inédito moi interesante. Pero o filón do poeta maldito tiña que ser explotado por todo o alto, e o éxito posterior dos NEW ORDER (“ese grupo de pasado escuro...”) fíxoo inevitable. As compilacións sucedéronse, sempre deixando fora temas imprescindibles, como reclamo para novas (re)re-edicións... Still (1981), Substance (1988), Permanent (1995), Heart and Soul (Box Set 1997). E logo chegaron os directos... E o cine...

MFGhe2005
Publicado no
Fanzine Despregable nº2
Maio-Xuño 2005

LOS HIJOS BASTARDOS DE PETER LORRE. No Woodstock - Portonovo

Isto é do pasado 3 de maio, no Woodstock, na festa de peche do local despois de moitos anos. Estiveron os Schizophrenic Housewifes, Telephones Rouges, The Phantom Keys e pecharon Los Hijos Bastardos de Peter Lorre, con baixas na formación, como se pode ver aquí con Marky (dos Phantom) aporreando a bateria en Woolly Bully...

martes, 13 de mayo de 2008

lunes, 12 de mayo de 2008

O album da semana: FOXBORO HOT TUBS

Este igual vos gusta máis que o anterior:
FoxBoro Hot Tubs
"Stop Drop and Roll"

Tampouco é para morrer de gusto, pero este xa é bastante divertido.
Revivalismo puro, Farfisa continuo, power pop garagero (moi australiano no resultado) e tódo-los clichés sixties que vos poidades imaxinar. Tan revivalista de todo que ata chega a sonar en algún tema coma The Smiths. E detrás deste nome quen se agocha é Green Day (que tamén a cada escoita se nota un pouco máis) pero si o que lles gustaba era esto, xq nos levan torturando con tanta merda dende que eu tiña 15 anos?
Non é que agora o arranxen de golpe, pero isto xa é outra cousa...
http://www.megaupload.com/?d=V47199LE

O album da semana: NINE INCH NAILS "The Slip"

Logo de despotricar públicamente de Radiohead polo xeito no que ofreceron o seu último album na súa web, agora Trent Reznor fai o mesmo, pero gratis de todo. O disco creo que non sairá ata xullo, pero xa está dispoñible na súa web:

http://theslip.nin.com/

Só tedes que inscribir o voso e-mail, e tamén ten a opción de enviarllo directamente ós contacto que queirades. Alí vos envían o enlace para a descarga directa. Está dispoñible en varios formatos. A versión en mp3 (está entre 450 e 600 kbps) é de descarga directa, o resto son vía bittorrent, así que vos veredes...
En canto ó disco non é que sexa para botar foguetes, xp este home hai moito tempo que perdeu o norte, o bo gusto e a inspiración por completo... aínda que sei que hai moito incondicional solto por ahí. É bastante irregular pero ofrece o de sempre, moito ambient con bastante ruido industrial (cada vez menos, pero desta vez máis que en anteriores entregas) e agora con estructuras abertamente rock, que tampouco lle pegan nada...
Aproveitade para descargalo agora que está dispoñible, e logo xa veredes si merece outra oportunidade ou o borrades directamente...

Adianto da nova curta de Chourizo Films "A Verdadeira Historia de W. Joe". Estrea Venres 30 dMaio.

Ahí o tedes, o cartel definitivo, anunciador da nova curta de
CHOURIZO FILMS:
"A verdadeira historia de W. Joe"

que se estreará o venres día 30 de maio ás 21:30 horas no Auditorio municipal de Cambados.

Mentrestanto aquí tedes un adianto da curta na que se recollen algunhas tomas falsas, así como os 12 chupitos que o Sheriff Peebodee tomou durante a grabación...
moito máis en:
http://www.fotolog.com/chourizofilms
http://es.youtube.com/Chourizofilms



NOITE X do RIFMASTER! Sábado 10. Sesión Sorpresa. Estivérades alí!!!

Este sábado 10 unha nova sesión sorpresa de RifMasTeR.
Outra
NOITE X
na que soaron auténticos incunables dos últimos 30 anos, dende Brasil á Europa do leste, dando á volta ó mundo polo xapón.
Xa sabedes, estivérades alí!!!
e a próxima non a perdades!

jueves, 8 de mayo de 2008

Venres 9 dMaio. JAGARWAKAS & MESHKALINA. Artefactos Sicodélicos Sudemericanos

Por fín teredes mañan a tan solicitada sesión criolla no Rif-Rock:
venres 9 dMaio
(dende as 23:50h. aprox.)
JAGARWAKAS & MESHKALINA
ARTEFACTOS SICODÉLICOS SUDAMERICANOS
con MUNSTAPHA

Un homenaxe á escena peruana dos sesenta, o proto-punk de Lince, o rhythm'n'blues criollo, a psychodelia andina, extendida por Chile e cunha vertente moito máis beat por Arxentina e Uruguay. A outra parada obrigada é Mexico, dende a loucura do distrito federal ata o tex-mex fronteirizo pasando polo glamour do surf instrumental de Acapulco... aquí está.
Unha sesión moi solicitada e da que seguro que haberá novas entregas.

(nota: a chamaca do cartel é unha pilingui de praia de Acapulco, ou unha turista ou o que tí queiras,
así que algún que eu me sei que non me veña cantando Hawaii Hawaii!!!)



México a Go-Gó: D.F. vs Acapulco

México xa é outra historia... en youtube non nin un só documental decente, e mira que había bandas boas!!! O único que hai está feito dende a óptica de patéticos de pelos cardados que cantan *#@$%&#*... ou peores, o único que vale é a primeira parte, do programa "Nunca digas que no" da MTV Mexicana: (pero a segunda é de morrer de risa!!!)


Nin tan siquera falan dos Kaleidoscope (os de méxico, xq tamén hai outras bandas que se chaman igual en USA e UK...) a banda por excelencia de psicodelia e garage de méxico, de feito en youtube só hai duas montaxes, e ningún video... pero bueno aquí tedes unha selección de Los Locos del Ritmo (atentos ás coreografías, e ó paso do tempo...), Los Rockin'Devils e a The Hitters facendo unha preciosa versión dos Kinks:

Los Locos del Ritmo - Yo no soy un rebelde:

Los Hitters – Un Hombre Respetable:

Los Rockin’ Devils – Bule Bule:

Los Locos del Ritmo – Polvora:

Kaleidoscope – Colour (1969):

miércoles, 7 de mayo de 2008

Peru a Go-Gó: Los Doltons!!!! ya puede ud morir tranquilo!!!

Cartelazo de LOS DOLTONS!!!
Non hai palabras para describir esto!!!
Bueno, este foron uns que comezaron moi ben, e que ata o día de hoxe (pq aínda tocan) foi converténdose na banda máis ñoña do mundo, pero hailles que recoñecer o mérito de temas como "Winchester Cathedral" ou a grandísima versión "Rey de Tablistas" dos King of the Surf dos Trashmen... pero atentos a este cartel dunha sesión vermú de 1967:
'el conjunto musical mas grande de todos los tiempos'
'despues de ver y aplaudir a Los Doltons ya puede ud. morir tranquilo'
'son unos genios que la naturaleza los lanza y los junta en el mundo cada 20 o 30 años'

Cómo as gastabas os cartelistas do Perú!!! Increíble!!! sen máis!!!

Peru a Go-Go - Retrospectiva 60's

Este sí que é un documental moito mellor, incide menos nos Saicos, aínda que case os reivindica coma os máis importantes, pero dándoos por coñecidos incide nestes 20 minutos en moitas máis bandas peruanas exclusivamente dos 60, non coma o anterior, que se centra só en 4 e logo cambia de década, da que pouco teñen que presumir. Ademáis incide en factores que van máis alá da música, o cine, os fans, a xuventude, pero sobre todo porque fala de moitas máis bandas. A pena é que Olenka queda moito mellor co desfile de vestiditos que o presentador este. Pero o dito, este é moito mellor para quen lle interese o asunto. O programa é "A la vuelta de la esquina", de Plus TV Perú.

El Rock de Peru en los 60.

Rock’n’Roll de Peru en los 60's pt1:

Rock’n’Roll de Peru en los 60's pt2:

Perú e México a Go-Go!!! o Próximo Venres 9

Logo de moitas peticións ó longo dun ano case enteiro, faremos por fin esa sesión adicada ó rock'n'roll, a psycodelia e o protopunk feito no Perú alá polos anos 60... xa sabedes todos por culpa ddos Saicos, e desa nova ola de febre por culpa dalgúns fillos bastardos.
Pero hai máis: Los Shains, Hot Butter's Sound, Los Holys, Los 007, Los Mutables, Los Belkings, Los Doltons, Los Yorks, Laghonia, El Humo, El Opio, El Polen, The Smog, (estes nomes xa o din todo...) ou os grandísimos Traffic Sound, pero houbo moitos máis antes da chegada da dictadura... Pero o que imos facer é acompañar a sesión con algunhas bandas contemporáneas de paises veciños (para que non vos engañedes, no montaxe das carátulas xa fixen un pupurri de todo un pouco) como Aguaturbia ou Vidrios Quebrados, de Chile; Los Gatos Salvajes de Arxentina, por suposto Os Mutantes brazileiros, e moitas bandas mexicanas coma os Johnny-Jets, Los Apsons, Los Locos del Ritmo, Los Yakis, Los Ovnis; ou os Uruguaios Los Shakers ou Los Mockers...
e moito máis señores, moito máis.

Este venres 9 de maio, a esperada sesión de protopunk e psycodelia do Perú (e arredores!!!) a cargo de Munstaphá.
Pero xa vos irei introducindo con algún que outro reportaxe da web, aínda que de primeiro plato, este de Olenka Zimmermann. É o documental máis tipico sobre a escena peruana, pero hainos mellores. Deste só vos recomendo estas dúas partes, os 60 e os 70, do resto esquecédevos:

Retrospectiva Rock Peruano.
La Ventana Indiscreta” con Olenka Zimmermann.
1ª parte 60’s:

2ª parte 70’s:

martes, 6 de mayo de 2008

o álbum da semana: "CAMBODIAN PSYCH-OUT"

URXENTE!!!
"Cambodian Psych-Out"
con
Srei Sothear and Sin Sisamouth
Isto é un chamamento a tódo-los que poidan colaborar no procura deste álbum, un incunable do garage psicodélico camboiano!!! e por suposto mundial!!! Non é broma, levo semanas tentando facerme con el, e só atopo os samplers dos fragmentos que ofrecen en Defective Records:
http://www.defectiverecords.com/discography/X001/X001.html
Así que xa sabedes, si o tedes facédemo chegar como sexa, e si o vedes por ahí nalgún viaxe ó mundo exterior traede dúas copias...
(a ver si así o conseguimos!!! eh Michi? tu copia la prefieres en vinilo o en cassete? eh?)


lunes, 5 de mayo de 2008

O álbum da semana: Matador Intended Play Spring 2008

Inauguramos sección no blog dos rifrockerz, máis que nada para ir tendo algo que poñer tóda-las semanas. Trátase de algo así coma "o álbum da semana" na que subiremos un album máis que recomendable polas razóns que sexa:
Desta vez e para abrir a series ofrecémosvos o novo recopilatorio de Matador Records:
"Matador Intended Play Spring 2008" que a modo de sampler recolle as mellores edicións da última tempada desta disqueira imprescindible nas nosas vidas, e que eles mesmos ofrecen nun dos seus blogs:

http://www.matadorrecords.com/matablog/?p=1401