Seguimos con The Brian Jonestown Massacre, pero agora imos bastantes anos atrás, para a nosa sección de Grabacións Perdidas.
Pola rede atoparedes con falicidade unha referencia da banda co título "Peel Sessions 1998", lanzada dixitalmente e datado en 1998. Nalgunha web incluso o presentan coma un directo titulado "Stillborn, The Peel Sessions", pero nada de nada. Evidentemente é moi dificil que se trate de un álbum dixital de hai case 20 anos. E por suposto, non o é.
Trátase dun bootleg lanzado aproximadamente no 2011, e que efectivamente contén catro temas dunha sesión con John Peel na BBC do 25 de outubro de 1998, aquí tedes a info na web da BBC. Os temas son 'Jennifer', 'Who', 'Hide & Seek' e 'Feel It'. Este último é a verdadeira xoia da sesión, que non aparecería en versión de estudio ata o 2010, cando a incluíron no álbum "Who Killed Sgt. Pepper?" (A Records, 2010), co título 'Feel It (Of Course We Fucking Do)', máis orientada á música dance que como esa xoia de psychodelia que fora grabada en directo no 98.
Os outros 12 temas son directos, a maioría de estudio, gravados entre 2001 e 2003. A orde dos temas no bootleg non respecta ningunha orde cronolóxica, e ademáis, varios fans apuntaron diversas correccións sobre os títulos dos cortes. Nalgúns casos, os títulos orixinais das demos eran diferentes a como se publcaron finalmente, é o caso de 'Nailing Honey to the Bee', que nun principio se rexistrou sen rematar coma 'Did you see them', ou o décimo corte 'Up', que é unha versión do 'The Kids are Alright' dos Who en plan smash-up a lento ritmo dos Beatles. Polo demáis, son 16 temazos dos BJM para darlles mil voltas e cun sonido estupendo.
Aquí tedes o tracklist: 1 Who 2 Hide and Seek 3 Feel So Good 4 Jennifer 5 True Love 6 Stillborn 7 Nailing Honey to the Bee 8 Swallowtail 9 Sailor (Clip) 10 Free 11 Somewhere 12 Up 13 Feel It 14 Nailing Honey to the Bee (Again) 15 Tschuss 16 Good Morning Girl
Pero de video mellor deixámosvos coa grabación daquela Peel Session do tema 'Feel It', que nos gusta moito máis á que rexistraron posteriormente en estudio:
O venres pasado lanzouse un novo EP dos Brian Jonestown Massacre.
Trátase do seundo dos tres lanzamentos previos ao seu novo LP, que levará por título "Don't Get Lost" e do que xa nos están a adiantar temas, un dos primeiros en italiano con Asia Argento nas voces.
A comezos de ano lanzouse "Groove Is In The Heart" un 10'' con dous temas, e agora chega o turno de "Open Minds Now Close EP", con tres temas en formato 12''. O propio 'Open Minds...' que volve á súa rítmica máis contundente, 'Melody's Actual Echo Chamber' unha peza máis ambiental en plan banda sonora, con caixa de ritmos, e para rematar 'Öppna Sinnen Stängs Nu', que ven sendo outra volta da primeira co título en noruego, aparentemente...
Moito material novo seguirán lanzando nestas semanas. Atentos!!
THE BRIAN JONESTOWN MASSACRE "Open Minds Now Close EP"
Sharon Jones & The Dap Kings. Live at KEXP's New Home Grand Opening. Recorded April 16, 2016. Temas: 100 Days, 100 Nights People Don't Get What They Deserve Slow Down, Love Natural Born Lover Every Beat Of My Heart Road Of Broken Hearted Men These Tears Stranger To My Happiness
Ty Segall esta de volta! E trae outro disco homónimo, coma o seu debut do 2008. En medio pasaron moitas cousas, moitos álbumes, moitas bandas,, e ahí sigue entregándonos máis e máis pelotazos.
Neste "Ty Segall" do 2017 conta ademáis coa intervención Mikal Cronin no baixo, Charles Moothart á batería, Emmett Kelly nas guitarras e Ben Boye no piano. Son 10 temas que entrelazan o son de tódo-los seus últimos traballos. Arranca coa potente 'Break a guitar', a velocidade de 'Freedom', xogando co acústico e a tormenta eléctica, que está de volta en medio de 'Warm Hands (Freedom returned)' que se alonga ata máis de dez minutos. 'Thank you Mr. K' nos devolve aos esquemas do seu garage ruidoso, pero todo o álbum alternando pezas medio acústicas coma 'Take Care', ou o single previo 'Orange Color Queen', con melodías impecables, e sempre estando alerta polo que poida seguir.
Brillante coma sempre, outro discazo marca da casa.
O novo traballo dos californianos The Molochs é un dos que máis esta a dar que falar este mes.
The Molochs son o dúo formado por Lucas Fitzsimons e Ryan Foster, obsesionados por tódo-los paus dos 60s: folk-rock, a intensidade do pop psychodélico, o beat da british invasion, e a diversión do garage, ademáis de tóda-las bandas de revival das últimas décadas, e todo enriquecido por unha chea de instrumentos, guitarras, piano, órgano, sitar, armónica, e moitas percusións.
"America's Velvet Glory" é o seu segundo álbum (o primeiro "Forgetter Blues" autoproducido no 2013), son once temas con todo eso que vos comentaba antes e unhas melodías que vos deixarán tolos de remate. De mostra a variedade entre 'Ten Thousand', 'No more Cryin', a tremenda 'New York' ou a perezosa 'I don't Love you'.
Unha das grandes sorpresas coas que comezamos este 2017 é o retorno dos fantásticos THE ALLNIGHT WORKERS! Polo momento só teñen dúas datas confirmadas: . Venres 20 Garufa Club - A Coruña. · Sábado 28 Sala Riquela - Santiago de Compostela. Se os tedes a tiro non vo-los perdades. E moi pronto máis novas dunha das nosas bandas favoritas!!
O 2016 tamén nos deixou novo traballo dunha das nosas bandas australianas favoritas. Sun God Replica lanzaron este "Grandular Fever", o seu terceiro traballo (ademáis da edición deluxe que lanzou aquí Grabaciones de Impacto, ver neste blog), e posiblemente sexa o seu mellor álbum ata o de agora.
Hard rock psichodélico, con eses temas de estructuras complexas que resolven a guitarrazo limpo e cunha rítmica troglodita que se equilibran á perfección cunhas melodías de pop 60s que os fai únicos.
"Grandular Fever" son 12 novos temas, que arrancan coa alucinada 'Blow your Mind', segue coa setentera 'Judgement Day', 'Celestial Building block' en plan rock cósmico, o high energy de 'Watch and Destroy', o blues punk de 'Jesus Got Talent', e de remate a fantástica 'Evolution's Waiting'. Outra animalada deste power trio. Recomendadísimo!!
Myles Sanko é unha das grandes referencias do neo-soul británico.
Orixinario de Ghana, pero afincado no Reino Unido case toda a súa vida. Seguro que xa o coñecedes polo éxito de crítica dos seus anteriores traballos ou polas súas aparicións na prensa durante a súa xira do ano pasado pola peninsula ibérica, ou acompañando a Gregory Porter en moitas das súas datas europeas.
"Just Being Me" é o seu terceiro traballo (logo do EP "Born in Black and White" do 2013, e "Forever Dreaming" do 2014) e son once novos temas groovie soul, a maioría estrucutrados coma se fosen pezas de jazz, aínda que sen fuxir dunha cadencia do rap das bandas dos seus inicios, e incluso achegándose ao pop.
As súas principais influencias son Otis Redding, Marvin Gaye e Bill Whiters, pero sempre se manifesta contrario ao revivalismo practicado polas bandas da escudería Daptone por exemplo.
Arranca coa intro de 'Freedom', 'Just Being Me' que da título ao álbum e o meu favorito 'Promises', o máis funk, máis rhythm'n'blues, o máis dinámico do disco. En só tres pezas desprega unha versatilidade tremenda, trascendendo o jazz, o funk e o pop sen barreiras entre eles. Dende ahí máis voltas do mesmo, subindo de intensidade e incorporando máis elementos, coma no jazz coral de 'Land of Paradise', ou desnudándose no 'I belong to you' moito máis sinxelo, para volver a subir en 'Forget me Not'. Un álbum de amor, esperanza e política que remata de xeito coral co 'Empty Road'. Álbum recomendadísimo para os que vos guste o neo-soul británico, e o resto seguro que lle sacades moito partido, antes de volver a escoitar falar moito de Myles Sanko na suas próximas visitas. Avisados quedades. Myles Sanko web.
Aproveitamos para recomendarvos outra vez o documental "'Fantastic Man. A Film About William Onyeabor" do 2014. Dirixido por Jake Sumner para Alldayeveryday, poñendo testemuñas e certezas sobre a lenda do mito nixeriano William Onyeabor:
Ademáis da avalancha de reedicións e directos que se están a lanzar de Bowie no último ano, comezamos o 2017 con novos temas que faltaban por publicar.
"No Plan EP" son catro temas, incluídos no musical "Lazarus" que se leva representando dende o 2015 en New York, e que foron gravadas durante as sesións de estudio do seu último "Black Star". Ademáis do propia 'Lazarus', inclúense 'No Plan', a potente 'Killing a Little Time' e 'When I meet You' que nos devolve as melodías dos 70s, e que nunca antes foran publicadas. Coincidindo coa data do que sería o seu 70 aniversario, saen en formato dixital, e o clip da propia 'No Plan'.
O 4 de xaneiro cumpríanse 50 anos dun dos álbumes máis importantes da historia. The Doors lanzaban o seu debut en 1967, logo da insistencia de Arthur Lee cos xefazos de Elektra para que os fichasen. O álbum foi un éxito inmediato, entre o escándalo, a censura e a desbordante figura de Morrison, situouse entre os máis vendidos durante moitos meses (só por detras do "Sgt.Peppers" dos Beatles), e o single 'Light my Fire' foi directamente ao número un das listas de ventas.
Un repertorio para a historia desenrolando toda a parafernalia sacada de William Blake arredas das portas da percepción, con 'Break On Through', 'Soul Kitchen', 'The Crystal Ship', 'Twentieth Century Fox', 'Alabama Song' (sobre os textos de Bertolt Brecht e Kurt Weill), Light My Fire, a versión do 'Back Door Man' de Willie Dixon, 'I Looked at You', 'End of the Night', 'Take It as It Comes', e o final antolóxico con 'The End', para un dos mellores álbumes de sempre.
Breve entrevista con Kurco, publicada no Faro de Vigo, era o 5 de xaneiro de 2007, de cando a prensa aínda era seria, aínda que daquela tamén lles costaba escribir Rif-Rock correctamente.
Logo de cancelar a súa xira do ano pasado, xa están de volta, e con novo álbum debaixo do brazo, "The Band Drinks for Free" (Yep Roc, 2016).
Comezaron a semana pasada o seu Spain Tour 2017, con case 20 datas por toda a península, e os temos esta mesma noite de luns na Coruña (Mardi Grass), e mañán martes 17 na Sala Son de Cangas.
Se os tedes a tiro, non vo-los perdades, espectáculo garantizado!
Aquí tedes a nosa selección de Singles2016 saída da sesión de onte, logo de toda a noite pelexando coas nosas listas, e todo seleccionado e mesturado conxuntamente por Kurco e Munstaphá. O resultado son estes dous volumes con case 40 temas e dúas horas en total. A ver que vos parecen.
Que vai directamente para Miguel Moldes a.k.a. Doble M.
O máis xoven de todos, e o que máis veces tocou no Rif-Rock durante o ano pasado: o 30 de abril cos Dead Wood; no noso 17º Aniversario apareceu con Rufus & Los Guarros (2 de xullo). O 29 de xullo volvía con The Silk Tones. En outubro, transformado en Sr Momia con The Spooky Gravies. E por último en noiteboa, na sesión vermú de presentación do single de Dead Wood.
Afortunados de telo con nós. Moitas gracias por todo o espectáculo Miguel!!
Logo de case dúas semanas de votación, xa temos gañador do Mellor Momento do Rif-Rock 2016, con menos participación que o ano anterior, pero desta vez por unanimidade. Os vencedores son DEAD WOOD, pola festa de presentación do seu single de debut "Spirit Away b/w CBA Blues" na sesión vermú de noiteboa (24 dec). Coa xente de Ulomanía Coop. e os patrocinadores que non o quixeron perder.
Ben merecido, noraboa!!
Se queredes repasar unha breve reseña do concerto atoparédela nesta entrada (con moitos agradecementos), e aquí vai o concerto completo:
E por último, e máis importante, os discos galegos. Aquí tedes os nosos cinco discos favoritos do GZ Canibal do 2016. Que non vos falté ningún!!
5_SR. ANIDO & SRA. ÁLVAREZ "18"
(DiscosPorno / Prenom / Grabaciones de Impacto, 2016)
Novo proxecto de Rafa Anido, desta vez acompañado por Javi Álvarez (do Dúo Cobra e Fluzo entre outros). Xuntos son Sr. Anido e Sra. Álvarez e o seu álbum "18" son 9 temas de punk, garage, electrónica e plasti-pop, todo xunto ou por separado. Un disco improbable no que empregan unha lista interminable de instrumentos, historias delirantes (de extraterrestres, boxeadores, e o 'Negro Teenager'), videoxogos e idiomas inventados. Ademáis cun envoltorio de luxo.
4_THEE BLIND CROWS "Back from the Cave"
(Grabaciones de Impacto/outros, 2016)
Thee Blind Crows son o dúo de blues punk máis potente do país, e con este 7'' de só catro temas fixéronse cun oco directamente na nosa lista. Son 4 temas contundentes, 'Like a Storm', 'Voodoo Rhythm', 'Mass of Muscles' e 'Do the Jungle', unha trituradora de blues, punk, garage e psychobilly a toda velocidade, e con só guitarra e batería. Lanzado entre catro selos: G. de Impacto, Ghost Highway Recordings, KOTJ Records e Pocket's Robots Records. Recomendadísimo!!
3_GUERRERA "Guerrera"
(Matapadre, 2016)
Outra entrega de stoner, psychodelia e desta vez con moitos máis matices que nunca. O seu terceiro álbum leva título homónimo e son 4 temas, un en cada cara do lp dobre: 'Arden Cruces Muertas', as dúas partes de 'Mecánica Certeza', os cortes de 'Calixe', e a experimentación de 'Abacuá'. Álbum moi ambiocioso e cun resultado excelente, longas progresións, ambientacións densas, e moita tormenta, cunha rítmica de escándalo. Para deixarse levar coa súa película.
2_NAVE NODRIZA "Apesta" (Grabaciones de Impacto, 2016) Dende A Coruña, con membros de Los Aspiradoras e dos SraSrSra. "Apesta" son 13 temas de garage punkarra a toda hostia, que non chegan ós 25 minutos, crudos, salvaxes e divertidos, con melodías moito máis coidadas do que parece, e todo coa producción de Mike Mariconda. 'Teletubbies', 'Alf', 'Mátalo', 'Bicicletas', 'La Modernidad', ou 'Fui yo', dificil escoller a miña favorita. Un dos pelotazos do garage punk deste ano.
1_FAMILY FOLKS "All the Lost Causes"
(Gaztelupeko Hotsak, 2016)
O noso favorito do GZ Canibal do 2016!!. O dúo vigués Family Folks, cos multi-instrumentistas Bosco Hill e Rubén Xuarez, aínda que habitualmente contan con moitos colaboradores (e cos irmáns López dos Dead Wood e Los Wavy Gravies, na sección rítmica dos seus directos). "All the Lost Causes" son 10 temas de folk, country, blues e moito máis, con xogos de voces fantásticos e un tremendo despregue instrumental, no álbum interveñen ata 15 músicos convidados para crear unha unha auténtica película de western, con 'Sea of Whiskey', 'Jack Frost Blues', 'Let it Rain' ou 'Yuigon', e pezas como a psychodelia orientalista de 'Song for wife and song' e os ritmos criollos de 'Bamboo (the river come down)'. Unha causa perdida para darlle voltas e máis voltas. Fantástico!!
Máis listas. Aquí tedes os nosos cinco imprescindibles do Black Grooves do 2016:
5_SHIRLEY DAVIS & THE SILVERBACKS "Black Rose" (Tucxone Records, 2016)
No mesmo ano vimos a explosión de Shirley Davis, novas terribles, e o seu resurxir. Xunto con The Silverbacks firmaron este discazo para o selo madrileño Tucxone Records. "Black Rose" son 10 temas de r'n'b e soul de alto voltaxe, cunha rítmica impecable, sección de metais tremenda e a voz omnipresente de Shirley Davis. 'Black Rose', 'Two Worlds', 'My Universe' ou 'Vanity' son temas que non poderás deixar de poñer unha e outra vez.
4_MARTHA HIGH
"Singing for the Good Times"
(Blind Faith Records, 2016)
Outra boa nova é a segunda xuventude de Martha High. En abril deste ano volveu con "Singing for the Good Times" da man do selo italiano Blind Faith Records, e aínda que o título remita a nostalxia, é un discazo de soul e funk pensado para estes tempos, cunha factura impecable, e cun equilibrio perfecto entre o soul máis sentido de 'I Am a Woman', 'Learn on Me' ou 'Singing this Song', ou o máis luminoso de 'Always worth the pain' e 'I can't hold on', o r'n'b e funk de 'Lovelight' e 'The Hardest working woman', ou a enorme peza case blaxploitation 'Fire shut in my bones'. E de despedida 'For the Good Times' para rematar ben arriba.
3_MICHAEL KIWANUKA "Love and Hate" (Polydor, 2016) O seu exitoso debut era unha pastelada no que realmente a expresión relixiosa estaba por encima da musica. Pero "Love and Hate" é outra cousa, dez temas entre os que atoparedes referencias a moitos xéneros, centrado no funk, no soul e no jazz vocal, pero tamén con curiosas evolucións do rock. Comeza co enorme increscendo de 'Cold Little Heart', e segue 'Black Man in a White', 'Falling', 'Rule the World' ou 'The Final Frame' son outros dos temas que non vos podedes perder, pero sobre todo 'Love and Hate' e 'One more Night' nos que atoparedes moitas referencias a Curtis Mayfield ou Stevie Wonder. Brillante.
2_MARTA REN & THE GROOVELVETS
"Stop Look Listen"
(Record Kicks, 2016)
Marta Ren & The Groovelvets son unha espectacular banda funk de Oporto, e logo de tres 7'' nos últimos anos, lanzaron este impresionante debut "Stop Look Listen". Soul intenso, moita base r'n'b e sobre todo funk explosivo, que inclúen as caras As dos anteriores, e engaden outros oito pelotazos, dende a inicial 'Don't Look', 'Release Me', 'I'm Not your Regular Woman', 'It's Today', o blues de 'I'm Coming Home', ou 'Let's Talk about the kids'... Auténtico pelotazo dende Portugal!!.
1_CHARLES BRADLEY "Changes"
(Dunham / Daptone Records, 2016)
Era un dos discos máis agardados da tempada, e aínda superou as espectativas. O novo traballo de Charles Bradley para Daptone Records leva por título "Changes" e inclúe o 7'' que lanzara xa no 2013 polo Record Store Day, que contiña o propio tema 'Changes', unha versión dos mesmísimos Black Sabbath en clave soul, con The Budos Band como banda de acompañamento, e con aquela portada que emulaba ó propio single dos de Osbourne e compañía, e na cara b aparecía a tremenda 'Ain't It a Sin' desta vez xunto con The Bullets, que tamén aparece no álbum. Ademáis destes dous temazos xa coñecidos, cousas moi espirituais como a inicial 'God Bless America', a intensidade habitual en 'Good to be Back Home', 'Ain't Gonna Give it Up' ou 'Crazy for your Love', e a contundencia política en 'Change for the World'. Insuperable!.
E aquí tedes o Top 5 de Marinocha do 2016: 1 PJ HARVEY "The Hope Six Demolition Project" (Island Records) 2 CAR SEAT HEADREST "Teens of Denial" (Matador) 3 NICK CAVE & THE BAD SEEDS "Skeleton Tree"(Bad Seed Ltd.)
4 TRIÁNGULO DE AMOR BIZARRO "Salve Discordia" (Mushroom Pillow)
Máis listas dos nosos habituais. Aqui tedes os 10 de Kurco do 2016: 1. THEE OH SEES "A Weird Exits" (Castle Face Records) 2. P.J. HARVEY "The Hope Six Demolition Project" (Island Records) 3. NOVEDADES CARMINHA "Campeones del Mundo" (Ernie Records) 4. 1000mods "Repeated Exposure To..." (Ouga Booga Recordings) 5. TRIÁNGULO DE AMOR BIZARRO "Salve Discordia" (Mushroom Pillow) 6. BAND OF HORSES "Why Are You OK" (Interscope / American) 7. DAVID BOWIE "Blackstar" (Sony/Columbia) 8. PIXIES "Head Carrier" (Pixies Music) 9. VIOLENT FEMMES "We Can Do Anything" (Add It Up Productions) 10. THE ROLLING STONES "Blue & Lonesome" (Polydor, 2016)
Outro que nos manda a súa lista. Aquí tedes os 5 de Ptooff do 2016 1. PARQUET COURTS "Human Performance"(Rough Trade) 2. THE CLAYPOOL LENNON DELIRIUM "Monolith of Phobos" (ATO Records) 3. KING GIZZARD & THE LIZARD WIZARD "Nonagon Infinity" (Flightless Recs) 4. CHARLES BRADLEY "Changes" (Dunham/Daptone) 5. P.J. HARVEY "The Hope Six Demolition Project" (Island Records)
Seguimos coas listas do ano. Aquí tedes os 10 de Michi Calambres do 2016: 1. NIGHT BEATS "Who sold my Generation"(Heavenly Records) 2. THE MURLOCS "Young Blindness" (Flightless Records) 3. MARTA REN & THE GROOVELVETS "Stop Look Listen" (Record Kicks) 4. THE MYSTERY LIGHTS "The Mystery Lights" (Wick Records / Daptone) 5. FAMILY FOLKS "All the Lost Causes" (Gaztelupeko Hotsak) 6. EBBOT LUNDBERG & The Indigo Children "For the Ages to Come" (Akashik Recs) 7. NICK WATERHOUSE "Never Twice" (Innovative Leiruse Records) 8. THE OLYMPIANS "The Olympians" (Daptone Records) 9. LEE FIELDS & THE EXPRESSIONS "Special Night" (Big Crown Records) 10. JACK OBLIVIAN AND THE SHEIKS "The Lone Ranger Love" (Mony Records)
Aínda quedaba unha sesión máis por compartir do ano pasado.
Aquí tedes pouco máis dunha hora do que nos deixou Michi Calambres da súa sesión do venres 30 de decembro para poñer fin ó Nadal Soul 2016. Metédelle volume!!
Aquí tedes a lista de álbumes do 2016 según Munstaphá.
Seguro que vós tedes outros, así que comentade!! Estes son os seus 10 do 2016:
10_THE MURLOCS "Young Blindness" (Flightless, 2016) Os australianos The Murlocs, con membros dos King Gizzard & The Lizard Wizard e dos Frowning Clouds, lanzaron o seu segundo lp "Young Blindness" e seguen a mesma fórmula entre o garage, o rhythm'n'blues e a psychodelia máis divertida. 'Happy Face', 'Adolescence', 'Compensation' (co seu video perfecto para coller dor de cabeza, senón probade...), e a tremenda 'Wolf Creep', ou 'Reassurance'. Para ser unha banda paralela apuntan moi alto.
9_SWANS "The Glowing Man" (Young God Records/Mute, 2016)
Os Swans están a romper tódo-los moldes nesta segunda xuventude. "The Glowing Man" é outra obra xigantesca de post-rock, art-rock, no-wave e industrial, pero máis repousado que as anteriores entregas, con temas longos que van crecendo lentamente, densos e agónicos, outros de puro rítmo, e desta vez, non sempre explotan con violencia. Case dúas horas nas que hai de todo, e tan elaborado coma sempre, aínda que só apto para iniciados.
8_DAVID BOWIE
"Blackstar"
(Sony/Columbia, 2016)
Foi o primeiro álbum que vos comentamos no 2016, a despedida do mestre Bowie. Son sete temas de art-rock, jazz avant-garde e pop, coa descomunal 'Blackstar' como apertura, da que xa nos adiantara en videoclip en novembro, 'Lazarus' que foi tamén o videoclp escollido para o lanzamento o día antes da saída, 'Sue (or in a season of Crime)', que xa publicara coma single a finais do 2014, ou a divertidísima 'Tis a Pity She Was a Whore'. Unha despedida a altura do xenio.
Os australianos KG&LW son unha das bandas máis en forma dos últimos anos, cun ritmo de publicacións envexable, e sempre facendo o que lles peta. Con "Nonagon Infinity", volveron ó garage psychodélico e descontrolado dos comezos. Temas densos con pistas e pistas de guitarras, menos distorsionados que nos anteriores traballos deste tipo, e máis melódicos, pero cunha velocidade, cambios de ritmo, e mesturas que aturden igual. Agora a esperar polo seguinte...
6_PARQUET COURTS
"Human Performance"
(Rough Trade, 2016)
Despois dos dous álbumes que publicaron no 2014, o único ep que lanzaron no 2015 soubo a moi pouco, por iso en abril volvimos a emocionarnos con este "Human Performances", o seu quinto LP, aínda que xa nos foron quentando con catro singles previos. Un álbum case bipolar, cunha cara A brillante atacando case tódo-los xéneros con descaro, e unha cara B aparentemente máis cohesionada. De seguir a este ritmo van a ser moi grandes.
5_NIGHT BEATS "Who Sold my Generation" (Heavenly Recordings, 2016) Co seu terceiro lp "Who Sold my Generation", os Night Beats, confírmanse coma un dos referentes do garage psychodélico do momento. A pesar do cambio de baixista superan as dúbidas e amplían rexistros. Soan por suposto a The Seeds, a The 13th Floor Elevators, pero tamén a The Cramps, a The Stooges, e momentos freakbeat, e unha guitarra por veces incluso tex-mex. Imposible deixar de escoitalo, Contundentes e hipnóticos.
4_THE MYSTERY LIGHTS
"The Mystery Lights"
(Wick Records / Daptone, 2016)
The Mystery Lights convertéronse nunha das sensacións do ano. Son un quinteto de New York, e lanzaron o seu debut a través de Wick Records, subselo de Daptone. A súa única referencia anterior é un 7'' de finais do ano pasado con 'Too Many Girls' e 'Too tought to Bear', que se inclúen agora no álbum. Garage psychodélico, moi melódico, moi lo-fi, e moi cheo de matices por todas partes. Desta vez con 'Follow me Home' como single de presentación, atacan por case tódo-los paus, con 'Without Me', 'Melt' ou '21 and Counting' ata pechar coa fantástica 'What Happens...'. O debut do ano!!
3_CHARLES BRADLEY
"Changes"
(Daptone Records, 2016)
"Changes" tiña que estar en todas partes. O novo traballo de Charles Bradley para Daptone Records, foi un dos pelotazos do ano. Inclúe o 7'' que lanzara xa no 2013 co propio tema 'Changes' (unha versión dos mesmísimos Black Sabbath en clave soul) con The Budos Band como banda de acompañamento, e con aquela portada que emulaba ó propio single dos de Osbourne e compañía, e na cara b aparecía a tremenda 'Ain't It a Sin' desta vez xunto con The Bullets, que tamén aparece no álbum, e ademáis é do mellor que lle teño escoitado. Ademáis destes dous temazos xa coñecidos, cousas moi espirituais como a inicial 'God Bless America', a intensidade habitual en 'Good to be Back Home', 'Ain't Gonna Give it Up' ou 'Crazy for your Love', e a contundencia política en 'Change for the World'. Discazo!
2_PJ HARVEY
"The Hope Six Demolition Project"
(Island Records, 2016)
Con cada novo traballo de PJ Harvey párase o mundo. "The Hope Six Demolition Project" e outro álbum moi comprometido socialmente, e que tamén continúa a estela de "Let England Shake" no musical. Está inspirado en viaxes por Afganistán, Kosovo e tamén polos USA acompañando ó fotografo irlandés Seamus Murphy, e as letras máis punzantes se adican a Washington DC, tras visitas nun dos seus distritos máis desfavorecidos. Pop intenso coma nos seus últimos traballos, moi folk, con toques de psychodelia e bases de jazz, no que os coros e as voces dobradas teñen un protagonismo especial, en once temas que non teñen desperdicio. Un álbum para escoitar de tirón unha e outra vez, e darlle voltas e máis voltas. Let's Wade in the Water!.
1_NICK WATERHOUSE
"Never Twice"
(Innovative Leisure, 2016)
Outro disco perfecto de Nick Waterhouse!. "Never Twice", é o seu terceiro álbum, máis potente, máis completo, e aínda que non o creades, máis divertido ca nunca!.
Dez novos temas de rhythm'n'blues cada vez máis ricos en matices. 'It's Time', e 'I Had some Money (but I spent it)' continúan a liña dos anteriores, pero aínda con máis pegada. Con 'Straight Love Affaire' 'L.A. Turnaround' e 'Tracy' lévanos directamente ao pasado con melodías que identificaredes con ducias de cousas diferentes en cada un deles, a divertidísima 'The old Place' co seu ritmo de latin fever, e impresionante 'Katchi' na que conta coa colaboración de Leon Bridges. O mellor que escoitamos este ano. Imprescindible!!